Inzicht geeft rust en ruimte!

Mijn maand (gewonnen) loopbaancoaching met Debbie is voorbijgevlogen. Mijn nummer kwam als winnend lot uit de loterij: superleuk! Maar toen kwam gelijk de vraag in mijn hoofd waar ik mee aan de slag wilde gaan. Wat zou ik gaan bespreken? Mijn huidige werk? Mijn houdbaarheid van twee jaar bij een bedrijf, omdat ik dan weer wat nieuws zoek? Mijn passie en mijn droom om een eigen boerderij te starten? Het werd een combinatie van deze vragen en het gaf me een inzicht dat ik niet had verwacht…

Al jaren droom ik van een eigen boerderij. Als 9-jarig meisje kwam ik op de boerderij terecht tussen de lammetjes en ik was verkocht. Het buitenleven, het zorgen voor de (jonge) dieren, de rust en de ruimte spraken me ontzettend aan. In de jaren ontwikkelde zich het plan om een boerderij te kopen en daar bedrijfsmatig wat mee te gaan doen: een lunchroom, feestjes en partijen, kamperen bij de boer etc. In ieder moodboard dat ik maakte kwamen de rust, het buiten zijn en de dieren terug. In de loop van de tijd werd mijn droom steeds concreter, maar… een bedrijfsplan schrijven? Dat lukte me niet. Ik liep telkens vast, en zodra ik begon met het opschrijven van mijn plan sloegen de twijfels toe. Een mooi onderwerp om deze maand ein-de-lijk stappen mee te zetten: dacht ik!

Mijn eerste kennismaking met Debbie was heel leuk en verliep supermakkelijk. Ze is erg open en toegankelijk en ondanks dat we elkaar niet face-to-face zagen, maar via Skype, had ik direct het gevoel dat ik mijn verhaal aan haar kwijt kon. Ze stelde goede vragen over mijn werk en over mijn passies. Ik kreeg leuke en goed uitgewerkte opdrachten mee. Onder andere om te onderzoeken wie mijn doelgroep zou zijn én om daadwerkelijk ook wat mensen uit die doelgroep te gaan interviewen. Ik heb een begin gemaakt, en kwam verder dan ik tot nu toe ooit gekomen was, maar ik liep toch wéér vast en merkte dat ik tegenzin kreeg om ermee aan de slag te gaan.

Dit vertelde ik tijdens ons tweede gesprek en toen pakte Debbie even terug naar de oorsprong van mijn idee. “Wat is de reden dat je die boerderij zo graag op wilt starten?” vroeg ze me. Ik vertelde haar dat ik het gevoel dat ik zelf altijd heb op de boerderij graag met anderen wil delen. “En waarom wil je dat?” vroeg ze. Ik antwoordde dat ik die rust, ruimte en vrijheid zelf zo prettig vind en dat ik andere mensen dit ook gun. “Misschien even advocaat van de duivel, maar denk je dat je die rust ook nog ervaart als je zelf de ondernemer bent en hier je brood mee moet verdienen?” vroeg Debbie. Toen viel ik even stil: goede vraag, recht in de roos! Daar moest ik eens goed over nadenken.

Een paar dagen later vertrok ik naar Terschelling voor een weekje vakantie. Hier bezocht ik twee bevriende stellen die beiden een boerenbedrijf hebben. Op aanraden van Debbie ging ik het gesprek met ze aan over het bedrijf en hoe ze dit allemaal doen. Hoeveel uur werken ze gemiddeld in de week? Is het financieel een beetje haalbaar? Is het leuk om te doen? Hebben ze wat meer rust en tijd nu de zoons in het bedrijf zitten? En: zouden ze dit ook gestart zijn als ze het bedrijf niet overgenomen hadden van hun ouders?

De conclusie was kort maar krachtig: beide stellen werken met heel veel plezier, maar het is ontzettend hard werken. Ze werken gemiddeld 80 uur per week (per persoon) en ze doen er steeds weer nieuwe dingen bij, omdat de zoons nu ook ‘meeverdienen’ in het bedrijf. Daarnaast gaven ze allemaal aan dat ze dit niet hadden kunnen starten, als ze het bedrijf niet overgenomen hadden van hun ouders.

Tijdens de fietstocht naar huis besprak ik dit met mijn vriend. Oeii… ik wil helemaal geen 80 uur werken in de week. Als we dit bedrijfsmatig gaan doen dan wordt het ‘moeten’ en dan ervaar ik zelf helemaal niet meer die rust, vrijheid en ruimte van de boerderij. Terwijl je dan heel hard aan het werk bent om dat wel voor anderen te creëren. We kwamen tot de conclusie dat we nog steeds later (als we groot zijn) een boerderijtje willen kopen, maar dat het geen hoofdinkomen zal worden. We willen lekker zelf kunnen genieten van de rust, de ruimte en het buitenleven. En die kinderfeestjes, die komen misschien vanzelf nog wel een keertje 😉

Dit nieuwe inzicht geeft rust en ruimte. Wat nu verder? Daar heb ik weer tools voor gekregen om over na te denken. Ik ga het eerst even rustig laten bezinken. Dank je wel voor deze mooie inzichten, de opdrachten en leuke gesprekken Debbie!